Μπουτρού, Εμίλ

(Emile Boutroux, Μονρούζ 1845 - Παρίσι 1921). Γάλλος φιλόσοφος, ιδρυτής της σχολής της συμπτωσιαρχίας. Μαθητής του πνευματοκρατικού Ραβεσόν, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure και στη Σορβόνη. Εκτός από τις πολλές μελέτες του επί της ιστορίας της φιλοσοφίας, αναφέρουμε τα θεωρητικά έργα του, όπως Περί συμπτωματικότητας των νόμων της φύσης (1874) και Περί της ιδέας του φυσικού νόμου στη σύγχρονη επιστήμη και φιλοσοφία (1895). Κύριο θέμα της σκέψης του είναι η κριτική των μηχανιστικών αντιλήψεων των θετικιστών και η υποστήριξη της αιώνιας πρωτοτυπίας που διακρίνουμε στα φυσικά γεγονότα. Καταπολεμώντας την ταξινόμηση των επιστημών του Κοντ, ο Μ. προσπαθεί να αποδείξει ότι τα φαινόμενα παρουσιάζουν πάντα κάποιο βαθμό νεωτερισμού και πρωτοτυπίας, σχετικά με τους νόμους που τα ρυθμίζουν, που γι’ αυτό έχουν πάντα συμπτωματικό χαρακτήρα και στερούνται αυθεντικής αντικειμενικότητας· από εδώ προέκυψε και ο όρος «συμπτωσιαρχία» με τον οποίο χαρακτηρίστηκε η φιλοσοφία του.